Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης & Δημόσιας Διοίκησης
Η απεργία των διοικητικών υπαλλήλων στο ΕΚΠΑ επενδύεται εδώ και καιρό με μια παραπειστική ρητορική από τα κυρίαρχα ΜΜΕ και την κυβέρνηση: σύμφωνα με αυτήν τη ρητορική, μια μικρή μειοψηφία αντικυβερνητικών τραμπούκων κρατάει εδώ και τρεις μήνες με το «έτσι θέλω» τα πανεπιστήμια κλειστά και τους/τις φοιτητές/τριες όμηρους, ενώ ο Πρύτανης παίζει θέατρο στο Παρίσι αδιαφορώντας για το ακαδημαϊκό εξάμηνο το οποίο είναι έτοιμο να «χαθεί».
Από τη μεριά μας επιλέγουμε να σταθούμε απέναντι σε αυτήν τη ρητορική υποστηρίζοντας ότι το σημαντικό είναι η διατήρηση της ποιότητας των σπουδών μας, η περαιτέρω βελτίωση τους, και ότι ο αγώνας των απεργών διοικητικών υπαλλήλων δεν είναι συντεχνιακός, αλλά αυτές τις σπουδές μας είναι ακριβώς που υπερασπίζει. Εξάλλου, δε θα μπορούσαμε παρά να είμαστε αλληλέγγυες/οι προς τα δίκαια αιτήματα εργαζομένων με τους/τις οποίους/ες συνεργαζόμαστε και αλληλεπιδρούμε σε καθημερινή βάση.
Η εναντίωσή μας σε λογικές κοινωνικού αυτοματισμού έχουν την αφετηρία τους και σε πρακτικές ανησυχίες. Το Πανεπιστήμιο δεν είναι ένα νησί σοφών που αιωρείται στον ουρανό, αλλά ένας θεσμός ο οποίος χρειάζεται βιβλιοθηκονόμους, φύλακες, γραμματείς και ερευνητικό προσωπικό για να μπορέσει να λειτουργήσει, εργαζόμενους/ες που χωρίς αυτούς/ες, οι σπουδές μας δεν θα μπορούν να υλοποιηθούν ή απλώς θα αποτελούν κενό γράμμα. Η εναντίωσή μας όμως χαρακτηρίζεται και από μια συνολικότερη λογική, αντίθετη στην περαιτέρω υποχρηματοδότηση και υποβάθμιση του Πανεπιστημίου, με την ταυτόχρονη μετακύλιση του κόστους των σπουδών στους/τις φοιτητές/τριες και με την αντιμετώπιση της έρευνας ως μετρήσιμου μεγέθους υποταγμένου στις απαιτήσεις της αγοράς.
Η αντίθεσή μας στις κυβερνητικές πολιτικές σε ό,τι αφορά την εκπαίδευση, οφείλει να λαμβάνει υπόψη της και το γενικότερο πλαίσιο μέσα στο οποίο αυτές συμβαίνουν. Οι κινήσεις που οδηγούν στην υποτέλεια του Πανεπιστημίου στις επιταγές της αγοράς δεν αποτελούν βέβαια κυβερνητική ευρεσιτεχνία, αλλά γενική κατεύθυνση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ευρύτερη τάση σε παγκόσμιο επίπεδο και συνδέονται με την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων και τη συμπίεση του κόστους εργασίας, σε συνδυασμό με την τακτική υποχώρηση του δημοσίου από τομείς οι οποίοι παραδοσιακά ανήκαν στο κράτος πρόνοιας.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο,
Σύλλογος Φοιτητών/τριών Προγράμματος Μεταπτυχιακών Σπουδών «Πολιτική Επιστήμη και Κοινωνιολογία»